Konstytucja kwietniowa z roku 1935.
Konstytucja kwietniowa z roku 1935 to ustawa zasadnicza, która przyjęta została w pierwotnej wersji przez sejm dokładnie 26 stycznia 1934 roku z naruszeniem prawa, trafiła w wersji ostatecznej 23 kwietnia 1935 roku i została zatwierdzona przez prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.
Stanowiła ona wówczas odejście od zasad liberalno-demokratycznych, konstytucji marcowej z roku 1921, ustanowiła ona model rządów autorytarnych, co zapewniało stanowisko nadrzędne państwu, które pojmowane było jako dobro wspólne wszystkich obywateli, głosili zasadę elitaryzmu, co zapewniało wyjątkowy status tym jednostkom, które wybijały się ponad inne swą pracą, ograniczała ona również znacznie zasadę równości praw wszystkich obywateli, uznawała ona bowiem prymat interesów zbiorowych nad indywidualnymi, podkreślając jednocześnie, iż całość życia zbiorowego jest twórczością jednostki, zniosła ona także zasadę suwerenności narodu, za źródło jednolitej władzy uznawała prezydenta, który był znacznym czynnikiem nadrzędnym w państwie z władzą ustrojodawczą, wykonawczą, kontrolną, prawem wobec ustaw sejmowych, oraz zmianą konstytucji i z nadzwyczajnymi uprawnieniami na wypadek wojny.
Uprawnienia osobiste upoważniało natomiast prezydenta między innymi do przedterminowego rozwiązania obu izb parlamentu, nominacji i odwoływania najwyższych funkcjonariuszy państw. W porównaniu z konstytucją marcową ograniczono prawa wyborcze obywateli, a także inne prawa wolności obywatelskich.
Najnowsze komentarze